Renée van Schoonhoven studeerde sociologie aan de Erasmus Universiteit Rotterdam, waar zij in 1991 afstudeerde in de richting sociaal-economisch beleid. Aansluitend was zij enkele jaren werkzaam in de (onderwijs-)vakbeweging, onder meer bij het Nederlands Genootschap van Leraren dat later opging in de Algemene Onderwijsbond. Daarna was zij senior adviseur op het gebied van arbeidsvoorwaarden van het onderwijspersoneel bij de vereniging voor openbare en algemeen toegankelijke scholen (VOS/ABB) en werkte zij als coördinerend beleidsmedewerker op het ministerie van OCW. In 1999 promoveerde zij als buiten-promovendus bij prof. Fons van Wieringen (UvA) op een onderzoek naar de invoering van cao’s in het voortgezet onderwijs.

In 2002 verliet zij het ministerie van OCW en vestigde zij zich als zelfstandig onderzoeker en adviseur (Actis). Zij richtte zich in haar werkzaamheden vanaf dat moment vooral op onderzoek naar de wet- en regelgeving voor het beroepsgerichte deel van het publieke onderwijsbestel: praktijkonderwijs, vmbo, mbo en educatie. Zij deed dit onder meer via het Max Goote Kenniscentrum van de Universiteit van Amsterdam.

Vanaf 2011 is zij als gastdocent onderwijsrecht verbonden aan de rechtenfaculteit van de VU, alwaar zij in 2015 is benoemd tot bijzonder hoogleraar onderwijsrecht met betrekking tot het beroepsonderwijs. Deze leerstoel, ingesteld vanwege de Stichting Bijzondere Leerstoelen Onderwijsrecht (SBLO), bekleedt zij sindsdien. In 2019 is zij tevens benoemd tot hoogleraar onderwijsrecht aan dezelfde faculteit; dit betreft een gewone, door SBLO gesponsorde, leerstoel.

In 2021 is zij door de minister van OCW aangesteld als vice-voorzitter van de Landelijke Geschillencommissie Passend Onderwijs (GPO). Sinds mei 2023 is ze lid van de Adviesraad van de Sectorraad Praktijkonderwijs.